Naar Zuid Afrika voor de natuur (juni 2011)
Toen ik halverwege de jaren 90 voor het eerst een rondreis Zuid Afrika ging maken wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik moest verwachten. Natuurlijk wist ik dat Zuid Afrika mooi is, dat Zuid Afrika apartheid kende en dat Zuid Afrika veel wilde dieren herbergt, maar ja, als je nooit meer hebt ervaren dan een gevaarlijke encounter in de dierentuin, dan is je spanningsboog wat beperkt.
Ik ging samen met mijn ouders die al vaker een reis naar Zuid Afrika hadden gemaakt. Zij gaven mij aan dat ik niet moest schrikken van de harde woorden die menig blanke Zuid Afrikaan plaatste over zijn mede-landgenoten. Dit is iets wat nog vers in de gedachten lag en nog vele jaren nodig had om te slijten. Nu, ruim 15 jaar later is dit vele malen beter.
Maar goed, terug naar mijn verwachtingen. I
Ik vond het maar een lange reis en toen we eenmaal met de Johannesburg vlucht landen vond ik het vreselijk druk. Als jongen uit een klein dorpje ben je al gauw geimponeerd door een grote stad, laat staan het formaat Johannesburg. Mijn oom en tante haalden ons op om rustig de eerste ervaringen met het land op te doen. Je leert, enigszins ongemakkelijk, wat van de taal en de vreemde woorden die gesproken worden. Je maakt je eerste braai mee en ziet wat van de omgeving.
Na enkele dagen acclimatiseren gingen we op pad. In Zuid Afrika de panoramaroute rijden richting Graskop en vervolgens naar het Kruger Park.
Tegenwoordig weet ik goed wat ik verwachten kan wanneer ik een vakantie Zuid Afrika boek. Ik ga wildparken bezoeken, natuurschoon bewonderen en toch ben ik altijd weer verrast. Verrast door onwaarschijnlijk mooie landschappen. Verrast door een leeuw die plotseling je pad kruist. Verrast door de uitermate vriendelijke bevolking in een klein plaatsje in the middle of nowhere. Zuid Afrika pakt mij eigenlijk iedere keer wanneer ik het land bezoek.